Λοιπόν, θα προσπαθήσω να αρχίσω...
Από τις άλλες χώρες στην Ευρώπη, πιστεύω η Ελλάδα είναι η πιο ενδιαφέρουσα χώρα. Είναι δύσκολο μέρος να ζει και προκαλεί πονοκέφαλα για όλους τους άνθρωπους ότι ζουν εδώ, και δεν νομίζω μόνο τώρα, αλλά στον παρελθόν επίσης. Ο τρόπος ότι τα πράγματα γίνονται εδώ...μπερδεύει όλους, ο τρόπος ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να κάνει κάτι σωστά, ή δεν προσπαθεί να κάνει τίποτα, για παράδειγμα. Υπάρχουν πολλά προβλήματα εδώ, είναι δύσκολο μέρος να ζεις, να κάνεις μια καλή ζωή, ειδικά στην Αθήνα και τις άλλες μεγάλες Ελληνικές πόλεις, πού τόσοι πολλοί άνθρωποί πρέπει να μείνουν σε τόσους μικρούς χώρους. Τέλος πάντων, αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα προβλήματων, και όχι τα χειρότερα. Υπάρχουν πολλά άλλα προβλήματα, και δεν έχω ακόμα τις σωστές λέξεις για να εκφράσω όλα αυτών. Πιστεύω πώς ίσως πολλοί άνθρωποι θα νόμισαν ότι κάποιος πρέπει να είναι τρελός να μείνει εδώ, ή χειρότερα, χάζος! Λοιπόν, δεν είμαι ούτε τρελός, ούτε χάζος. Ήξερα για αυτά τα προβλήματα πριν έρθω εδώ, και παρ'όλα αυτά ήρθα. Αυτά τα πράγματα δε με πειράζουν τόσο πολύ. Μερικές φορές με πειράζουν, αλλά προσπαθώ να ψάξω για το καλό μέσα στα πράγματα στη ζωή. Πιστεύω ο καλύτερος και μόνος τρόπος για να καταλάβεις την Ελλάδα είναι να μην προσπαθήσεις να την καταλάβεις τόσο πολύ ή συνέχεια. Αυτό είναι τι έχω βρει, και επίσης για εμένα, αυτή η ιδέα είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα, να μην προσπαθήσεις να καταλάβεις όλα, ή τίποτα. Πολλά πράγματα που μας μπερδεύουν στη ζωή είναι σαν αυτό. Λοιπόν, η Ελλάδα φαίνεται να είναι και ένα πράγμα σαν αυτό, για εμένα. Δεν βαριέμαι ποτέ με την Ελλάδα, και γι'αυτό, δεν φεύγω από΄δω. Επειδή βλέπεις, ήξερα πριν έρθω πώς η Ελλάδα θα φαινόταν. Ήξερα πριν έρθω πώς θα αισθανόμουν για να ζήσω εδώ. Ήξερα ότι θα είχα έξαψη, και δεν έκανα λάθος. Και τώρα, αισθάνομαι ότι αν έφευγω, θα ήταν σαν να έφευγω από μια πάρα πολύ καλή ταινία πριν δω το τέλος. Γιατί θα ήθελα να το κάνω αυτό;
Βέβαια, υπάρχει πιο πολλά για αυτή την ιστορία, αλλά δεν μπορώ να γράψω πιο πολλά απόψε. Να τελειώσω, θα γράψω αυτό το ποίημα που όμως λεεί κάτι άλλο για αυτό το θέμα, άλλος λόγος γιατί ζω και μένω εδώ, και ότι έχω πιο πολλά πράγματα να κάνω όσο είμαι εδώ. Το ποίημα σημαίνει πολλά για εμένα, και μαλλόν το έχεις διαβάσει πριν...
Ένας Γέρος
του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη
Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος
σκυμένος στο τραπέζι κάθετ' ένας γέρος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.
Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνεια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμι, και λόγο, κ' εμορφιά.
Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει.
Κ' εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθές. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.
Και συλλογιέται η Φρόνησις πώς τον εγέλα·
και πώς την εμπιστεύονταν πάντα - τι τρέλλα! -
την ψεύτρα που έλεγε· «Αύριο. Εχεις πολύν καιρό.»
Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση
χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώσι
κάθ' ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.
... Μα απ' το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάται
στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.
